Bezoek uit Nederland, slakkenpost en het lichaam van Christus

Afgelopen vrijdag kreeg ik mijn eerste hooggeëerde bezoek uit Nederland! Mijn pake en beppe kwamen me opzoeken op de reis vanuit Noorwegen terug naar Nederland. We hebben kanelbullar gegeten, heel Lund afgestruind, bij de camping naar de zee gekeken en pizza gegeten. Ik heb helaas geen (digitale) foto’s gemaakt, maar wel heb ik een foto van het Nederlandse overlevingspakket dat ik gekregen heb:

Pindakaas! Yay! En hagelslag! En slippers zodat ik niet meer met mijn blote voeten in de vieze douche hoef! Vanochtend had ik een soort  theekransje/kaartspeelochtend met een groepje andere uitwisselingsstudenten die ik ken en de stroopwafels waren een groot succes. Vooral mijn vriendin uit Duitsland is er gek op.

Ook vond ik een heel mooie brief en een snailmailpakket in mijn brievenbus:

De brief op de bovenste foto kreeg ik van mijn nicht Sarah, die overigens ook een ontzettend leuke blog heeft! Ik heb al heel veel leuke kaartjes en brieven ontvangen in mijn nieuwe brievenbus – dank jullie wel! Ik heb het meeste aan mijn prikbord gehangen (alleen de laatste post moet er nog bij, en sommige kaartjes doen momenteel dienst als boekenleggers):

Zelf houd ik heel erg van het sturen van brieven en kaartjes, wat in het Engels ook wel “snail mail”, oftewel slakkenpost, wordt genoemd. Het schijnt best wel populair te zijn. In deze moderne maatschappij van voortdurende technologische vooruitgang lijken mensen soms de behoefte te hebben om terug te grijpen op ouderwetse, handgeschreven post die je kunt aanraken, op een prikbord kunt prikken of kwijtraken tussen de stapels rommel op je bureau. Ah, wat een nostalgie.

Ik ben druk bezig met het aanleggen van een ansichtkaartverzameling met idyllische Zweedse landschappen en wilde dieren. De vooraad is nog lang niet op, dus jullie kunnen je vast voorbereiden op brievenbus-spam.

Had ik trouwens al gezegd dat mijn essay af en ingeleverd is? Ik was er best wel trots op, zo’n hele tekst in het Zweeds, en dat het dan ook nog enigszins ergens op slaat. (Dank aan Stella voor het controleren van de grammatica en spelling!)

De helft van het essay heb ik geschreven over een middeleeuwse kloosterkerk hier in de buurt. Ik had hem eigenlijk nog niet van binnen gezien, en ik was in een godsvruchtige bui en benieuwd hoe een Zweedse kerkdienst er aan toe gaat, dus ben ik vanavond naar de zondagse avondmis gegaan. De kerk is ontzettend mooi van binnen! Middeleeuws en donker en in een gotische stijl, met een gewelf in de vorm van een ster. Het ligt vlak naast het spoor en af en toe hoor je een trein voorbij komen. Maar om de mis zelf bij te wonen was heel vreemd! Ik was nog nooit eerder bij zo’n echte mis geweest. In het begin ging het prima, we gingen psalmen zingen en ik had een boekje met alle lyrics gekregen en kon een beetje mee mompelen. Maar op een gegeven moment gingen mensen elkaar opeens de hand schudden en “Herrens fred” zeggen en voor ik het wist stond ik in de rij om het bloed en lichaam van Christus te ontvangen. (Het bleef aan mijn verhemelte plakken.) Ik had er niet aan gedacht dat ik ook nog iets actiefs zou moeten doen dus dat was wel even schrikken, maar ik geloof dat ik mezelf niet erg belachelijk gemaakt heb.

Het voelde allemaal een beetje raar, maar het was ook erg interessant om een stukje van de Zweedse kerk mee te maken. Er zijn in Zweden niet zo heel veel mensen meer die nog naar de kerk gaan, net zoals in Nederland, maar ik heb het idee dat het christendom in Lund nog wat sterker leeft dan in andere Zweedse plaatsen. Lund is sinds de vroege middeleeuwen het christelijke centrum van Scandinavië geweest en dat merk je nu nog steeds. Er zijn zelfs “studentenpriesters” verbonden aan de universiteit met wie je kunt praten als je problemen hebt. Het christendom heeft de Zweedse cultuur enorm beïnvloed (zoals in alle andere Europese landen) en het was erg interessant om daar eens wat meer van te zien.

Toen ik thuiskwam kwam ik mijn huisgenoot tegen, die de dag had doorgebracht met het zoeken naar weggegooid eten in de vuilnisbakken van supermarkten. Ik heb een zak met afbakbroodjes van hem gekregen. Ik vermoed dat dit een typisch Zweeds teken van vriendschap is.

Vi ses!